Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Τα προβλήματα, οι λύσεις, και η τρίχα από τα αρχίδια του Κινγκιννάτου

...Ευτυχώς ή δυστυχώς, τα πάντα υπακούουν στο Ζέν. Παρελθόν, παρόν, και μέλλον είναι ένα. Όποιος προσπαθεί να τα ξεχωρίσει και να απορρίψει κάποιο από αυτά επειδή δεν τον βολεύει, είναι καταδικασμένος να σκοντάφτει ξανά και ξανά πάνω σε αυτό που πέταξε, ώσπου να σκύψει και να το ξαναμαζέψει.


Αυτοί που δημιούργησαν τα προβλήματα, οι συγγενείς τους και οι φίλοι τους υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Σε αυτό έχουν δίκιο. Το να λύσεις προβλήματα δεκαετιών θέλει κάτι παραπάνω από ικανότητα. Απαιτεί χαρακτήρα και ατσάλινη θέληση. Και διάθεση να σπάσει κάποιος κεφάλια. Να κοντραριστεί με τους μαφιόζους που κάνουν κουμάντο στη χώρα. Αλλιώς το ρίχνει στους ανασχηματισμούς και στη θεωρία, δηλαδή αλλάζει το τάνγκα με στρινγκάκι. Ο κώλος παραμένει ο ίδιος. Και τα προβλήματα χρονίζουν και γιγαντώνονται. Κάποιοι περνάνε βασιλικά ενώ κάποιοι άλλοι δεν έχουνε μία. Και αρκετοί ίσα που την βγάζουνε. Όταν αρχίσει η πραγματική πείνα, να είστε σίγουροι ότι θα γίνει της αρχιπουτάνας. Ο Ρέντης και τα Λιόσια θα ανηφορίσουν προς την Εκάλη με δίκανα και τσεκούρια. Αυτό που έγινε τον Δεκέμβριο στο κέντρο της Αθήνας θα θυμίζει παιδικό πάρτι.


Αν τα πράγματα φτάσουν εκεί, θα υπάρξουν πολλοί (ειδικά από αυτούς που τώρα υμνούν την ψευτοδημοκρατία της κάλπης) που θα υποστηρίξουν ανοιχτά την επιβολή δικτατορίας. Κι αυτό για να σώσουν τον μίζερο εαυτούλη τους και τα υπάρχοντά τους από την επερχόμενη εξέγερση. Και οι δικτατορίες και οι επαναστάσεις είναι καταστάσεις βαρβαρότητας. Και οι δύο σε πάνε πίσω αντί για μπροστά. Βέβαια αυτό που κάνει την διαφορά είναι το ποιόν της δικτατορικής κλίκας ή του επαναστατικού πυρήνα αντίστοιχα. Κατά κανόνα οι δικτατορίες προστατεύουν το κατεστημένο ενώ οι επαναστάσεις προσπαθούν να το διαλύσουν. Και οι δύο καταστάσεις όταν φτάνουν στο στάδιο της ωρίμανσης αναγκάζουν τους κρατούντες να δώσουν ελευθερίες. Όμως και πάλι το κατεστημένο -παλιό ή νέο- βγαίνει ισχυρό από την διαδικασία. Και η διαλεκτική των αντίρροπων δυνάμεων συνεχίζεται ως τον επόμενο σταθμό. Ουσιαστικά καμμία επανάσταση ως τώρα δεν έφερε ριζικές αλλαγές στο σύστημα διακυβέρνησης. Φαίνεται ότι οι δυνάμεις που το ελέγχουν είναι ισχυρότερες από την βούληση της πλειοψηφίας. Και πάντα καταφέρνουν να οδηγήσουν τα πράγματα στο επιθυμητό κανάλι. Ο μηχανισμός είναι πανίσχυρος ακόμα και όταν παλινωδεί.


Λένε ότι η άνοδος του μορφωτικού επιπέδου των πολιτών είναι το κλειδί για την λειτουργία της δημοκρατίας, αλλά μάλλον χρειαζόμαστε κλειδαρά. Παρόλο που στα χαρτιά είμαστε περισσότερο μορφωμένοι από κάθε άλλη γενιά τα τελευταία 1.000 χρόνια, οι πράξεις και ο βίος μας αποδεικνύουν το αντίθετο. Ο “πολιτισμός” μας εξαντλείται στα αυτοκίνητα, στους φούρνους μικροκυμάτων και στα σινιέ τσαντάκια. Ως μάζες δεν διαφέρουμε σε τίποτα απολύτως από τον όχλο που συνέρρεε κάποτε στο Κολοσσαίο.



Για να επιστρέψουμε στο αρχικό θέμα: Τα προβλήματα στη χώρα μας είναι μεγάλα και πολλά. Ισοζύγιο, ανεργία, παραγωγικότητα, δημόσιο χρέος, μετανάστευση, μειονότητες, εγκληματικότητα, διαφθορά. Λύσεις υπάρχουν αρκετές, αλλά όπως είπα και παραπάνω απαιτείται ποιόν στην ηγεσία. Οι μπουνταλάδες και οι βουτυρόκωλοι μπέμπηδες δεν κάνουν για την δουλειά. Πολύ περισσότερο δεν κάνουν οι συνεργάτες τους, τα τρωκτικά που ροκανίζουν ό,τι τους πέσει στα χέρια. Χρειάζεται καινούργιος κόσμος. Γνήσιοι. Άνθρωποι που να μην τους ενδιαφέρει το χρήμα. Πραγματικοί μάγκες που θα ανοίξουν όσα κεφάλια είναι αναγκαίο να ανοίξουν. Ούτε ένα παραπάνω ούτε ένα παρακάτω. Χωρίς συναισθηματισμούς, αλλά με σταθερότητα. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας. Μόνο που η κοινωνία τους φοβάται και δεν τους δίνει ούτε θέση νυχτοφύλακα σε εγκαταλειμμένο εργοστάσιο. Υπάρχουν και άλλοι που είναι ικανοί να τους βρούν και να τους αξιοποιήσουν. Όμως αυτούς δεν τους δέχονται ούτε για μέλη σε εκπολιτιστικό σύλλογο. Η τωρινή αναξιοκρατία είναι έργο όλων μας. Μόνο μια μεγάλη εθνική καταστροφή θα μας σώσει. Τότε μπορεί να ανασκουμπωθούμε και να πάρουμε τα ίσα μας πάλι. Το καλό είναι ότι υπάρχουν σημάδια πως αυτή η καταστροφή πλησιάζει. Όμως με αυτό το σάπιο σύστημα και τις ανάξιες ηγεσίες που παράγει, μόνο φτώχεια και μιζέρια έχει το μέλλον. Με ακλόνητη σιγουριά οι ανάξιοι μας οδηγούν στο λάκκο με τα σκατά. Μένει να δούμε αν μπορούμε να ξαναβγούμε και πώς.



Όλοι οι πολιτικοί είναι σκουπίδια. Όχι μόνο εδώ, αλλά και παγκοσμίως. Ψεύτες, κλέφτες και πουλημένοι ρουφιάνοι. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις.

Ο Λούκιος Κουίνκτιος Κινγκιννάτος (519-430 π.Χ.) ήταν ένας Ρωμαίος πολιτικός και στρατιωτικός άνδρας. Όταν ένας από τους γιούς του καταδικάστηκε ερήμην για προδοσία, το Ρωμαϊκό κράτος του δήμευσε όλη την περιουσία και αναγκάστηκε στην ηλικία των 58 ετών να δουλεύει στα χωράφια για να ζήσει την οικογένειά του. Μετά από τέσσερα χρόνια, η Ρώμη βρέθηκε να κινδυνεύει από μιά γειτονική φυλή, τους Αίκουους. Τότε η σύγκλητος διόρισε τον Κινγκιννάτο δικτάτορα με απόλυτη εξουσία για έξη μήνες. Μάλιστα οι συγκλητικοί που είχαν πάει να του απονείμουν τον τίτλο τον πέτυχαν την ώρα που όργωνε. Ο Κινγκιννάτος δέχτηκε την αποστολή που του ανέθεσαν και έφερε τα πάνω κάτω. Διορίζοντας τους κατάλληλους ανθρώπους ως στρατηγούς και καλώντας όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες που βρίσκονταν σε ηλικία στράτευσης να παρουσιαστούν στα στρατόπεδα, συγκρότησε ένα ικανό στρατό. Μπαίνοντας ο ίδιος επικεφαλής του πεζικού κατάφερε να σώσει την Ρώμη και να συντρίψει τους Αίκουους μέσα σε 16 ημέρες ( ! ). Όταν έγινε αυτό, προς μεγάλη κατάπληξη όλων, διέλυσε τον στρατό του, κατέθεσε την εξουσία και επέστρεψε στο χωράφι του. Όταν τον ρώτησαν γιατί εγκατέλειψε την απόλυτη εξουσία ενώ θα μπορούσε να αυτοανακηρυχτεί ισόβιος δικτάτορας, απάντησε ότι αφ’ ενός αυτό θα ήταν ανήθικο και αφ’ ετέρου ότι οι δουλειές που είχε αφήσει πίσω στα χωράφια ήταν πιό σημαντικές. Θεωρείται ακόμα και σήμερα το κορυφαίο παράδειγμα ήθους, ακεραιότητας, μετριοφροσύνης, και πλήρους περιφρόνησης προς το χρήμα και την εξουσία, αλλά υποθέτω ότι στα μπουρδέλα που λέγονται σχολεία δεν θα τον ξέρουν ούτε οι καθηγητές. Όμως τις διεθνείς και ντόπιες καπότες τύπου Πάρις Χίλτον τις ξέρουν όλες.


Όποιος πολιτικάντης ή στρατιωτικός ή επώνυμη λουγκρίτα νομίζει ότι κάτι είναι, ας τολμήσει να συγκρίνει την ξεφτιλισμένη ύπαρξή του με μια τρίχα από τα αρχίδια του παραπάνω παικταρά.


...Ποιός;


...Κανένας.



...Σκασμός λοιπόν ψευδεπώνυμες χυσοκουδουνίστρες, ψωλοφριτέζες και πεοτοστιέρες. Μη μας ζαλίζετε πλέον με τα βαρετά ψέματά σας. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Οι ανώνυμοι πολίτες σας ξελάσπωναν κάθε φορά, χύνοντας το αίμα τους στους πολέμους, αυτοί θα σας ξελασπώσουν και τώρα.


Η διαφορά είναι ότι σήμερα υπάρχει το διαδίκτυο. Και όποιος θέλει να διαβάσει, διαβάζει. Και διαβάζοντας σκέφτεται. Και όταν σκέφτεται που τον οδηγούν οι ίδιοι και οι ίδιοι, είναι στο χέρι του το αν θα τους την χαρίσει κι αυτή την φορά. Η ευθύνη είναι όλη δικιά του.


Αν δεν ήξερε, ας ρώταγε.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και γαμω τα ωραια...
ελπίζω να τα βλέπει ο nasty

Hi Ten

panpag είπε...

Την καλημέρα μου φίλε μου.
Να είσαι καλά να γράφεις.
Δεν ξέρω πως θα απαλλαγούμε απο τις ακρίδες.
Κινγκιννάτος δεν φαίνεται πουθενά.

Ανώνυμος είπε...

Διαβασα αρκετα απο τα αρθρα σας και μπορω να πω με μεγαλη μου ευχαριστηση.
Σαν ενας κυνηγος ταμπου και εγω πιστευω πως θα επρεπε να σας επισημανω ενα απο τα πιο ακαταμαχητα ταμπου.Το οποιο βρισκεται τοσο κοντα μας ωστε δεν το προσεχουμε ποτε και καθολου.
Το ταμπου του "understanding".
Αυτο με λιγα λογια ειναι που σας βασανιζει διοτι αυτο δεν θα μπορεσετε ,μαλλον, να το καψετε ποτε.
Και εαν ποτε καει ,χωρις την θεληση σας βεβαια. θα καθοσαστε στα αποκαιδια και θα σιγοκλαιτε για την αθανατη αγαπη σας.
Μην ζηταμε λοιπον το κατι απο το τιποτα ,διοτι απλα δεν υπαρχει.
Αυτα που αναφερετε σαν Παραδοση ειναι μαλλον δικες σας εικασιες και κοντοφθαλμες προοπτικες.
Κατα τα αλλα ολα καλα! zyzzx

Μάρκο Ντέ Σάντ είπε...

...Αυτό το "understanding" μου θυμίζει κάτι από ένα τραγούδι του Elvis Costello.

Ποιό ακριβώς είναι "εικασία και κοντόφθαλμη προοπτική" ως προς την "παράδοση"; Το πού φαγώθηκαν τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ; Το ποιός πούλησε την Κύπρο; Το ποιός διέλυσε τη χώρα; Ή το ποιός την σαμποτάρει σήμερα;

ditaset είπε...

οτι θα βρουμε πατο σε μια ενδεχομενη εθνικη καταστροφη με βρισκει και εμενα συμφωνο.εκει (ελπιζοντας οτι το τιμημα δεν θα ειναι δυσβαστακτο)νεες υγιεις δυναμειςισως τραβηξουν το καρο απο τη λασπη.απο οτι φαινετε και οι τουρκοι βλεπονταςτο χαλι της ελληνικης νομενκλατουρας θεωρουν μια ενδεχομενη συγγρουση μαζι μας σιγουρο στοιχημα για αυτους.ειδομεν.

Ανώνυμος είπε...

Θελω να πω πως συμφωνω με αυτα που λετε.
Τα παραθετετε σε τοσο ωραια σειρα ετσι ωστε να γινονται αρκετα κατανοητα.
Εκει ομως βρισκεται το ταμπου της κατανοησης.
Ετσι λοιπον ρωταω εαν ποτε θα εισαστε προθυμος να το καταπατησετε γραφωντας ενα ακατανοητο αρθρο.
Μα τοτε δεν θα σας καταλαβαινε κανεις.
Ετσι δεν ειναι;
Και εαν δεν σας καταλαβαινε κανεις γιατι να γραψετε τα ομολογουμενως ωραια αρθρα σας.
Αυτο το ταμπου , μπορειτε να το καταπατησετε χωρις φοβο για τις συνεπειες;
Η καλυτερα ποσοι απο μας ειναι αρκετα θαραλλεοι να το κανουνε;
Γιατι ειναι αληθεια πως προκεται για ταμπου ,πολυ κοντινο μας ετσι ωστε να μην μπορουμε να το παρατηρουμε με ευχερεια.

Και αξεπεραστο απο οποιονδηποτε.
zyzzx

Μάρκο Ντέ Σάντ είπε...

Φίλε zyzzx δεν έχω κανένα ταμπού στο θέμα της τεχνοτροπίας. Μου είναι εύκολο να γράψω ένα δυσνόητο ή ακατανόητο άρθρο που να απευθύνεται σε λίγους. Το έχω κάνει και στο παρελθόν με άλλο nickname, και δεν χρειάζεται να σου πώ την κατάληξη.

Η Μπαρμπουτιέρα είναι ένα μπλόγκ "εκτόνωσης". Για να ξελαμπικάρουμε λίγο όλοι μας από την διαρκή χασούρα και τις βαρύγδουπες μαλακίες που μας πετάει ο κάθε παπάρας γραφιάς. Όλοι έχουμε τις δουλειές μας, αλίμονο αν καθόμαστε να σκεφτόμαστε το κάθε άρθρο που διαβάζουμε επί μία ώρα για να καταλάβουμε τι λέει. Όσο για τις "συνέπειες", ούτε παίρνω κανένα μισθό εδώ, ούτε φοβάμαι μήπως μείνω μόνος. Cult είμαι έτσι κι αλλιώς με τα 180 άτομα που με διαβάζουν...

Υ.Γ. Ένα καλό βιβλιαράκι είναι το "Μόνο τα Ονειρά μου Συνεχίζουν" του Ματσούο Μπασό (Εκδόσεις Ερατώ)

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστω Μαρκο ντε Σαντ
zyzzx

Swear είπε...

Ως συνήθως γαμάτος, τύφλα να ‘χει ο Κιγκιννάτος :) Καλή χρονιά σε λόγου σου.
Το θέμα φίλε είναι στερούμεθα Κιγκιννάτων. Κατονόμασέ μου έστω και έναν παροπλισμένο Έλληνα πολιτικό, μια προσωπικότητα της οποίας η απουσία να γίνεται αισθητή και –αντιστρόφως- η τυχόν ανάκλησή της από την «εξορία» να είναι δυνατό ν΄ αλλάξει την προδιαγεγραμμένη πορεία μας. Δεν υπάρχει. Το ’74 φώναξαν τον Καραμανλή από το Παρίσι, σε ρόλο βλαχο-Κιγκιννάτου. Τώρα, ποιόν να φωνάξεις να μας σώσει ? Στην καλύτερη των περιπτώσεων, άντε να φωνάξεις τον Σημίτη. Φαντάσου πού έχουμε φτάσει, δηλαδή. «Μορφωτικό επίπεδο» ? Τι είναι πάλι αυτό ? Ποιό «μορφωτικό» και ποιό «επίπεδο» ? Απουσιάζουν από το ελληνικό λεξιλόγιο αμφότερες οι λέξεις. Δάπεδο πες καλύτερα. Από κει ξεκινάει όλο το κακό, από την αμορφωσιά. Όσες κουβέντες και να κάνουμε, πάντα εκεί θα καταλήγουμε. Είμαστε πιά τυφλοί, κουφοί και μουγγοί. Οι μόνες αισθήσεις που ανέπτυξε ο νεοέλληνας τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι η γεύση και η όσφρηση. Τον εκπαίδευσαν ως γευσιγνώστη ο Μαμαλάκης και οι λοιπές πρωϊνάδικες γριές χοντρές συνταγούδες. Α, κι ένας φλώρος πιτσιρικάς, που παίζει κιθάρα στην κουζίνα, κάπου τον έχει πάρει το μάτι μου. Λίγδωσε τ’ αντεράκι του, του Γρακύλου, και τώρα μου θέλει και πιο εκλεπτυσμένες γεύσεις. Επίσης, έχει μάθει να ξεχωρίζει και τη χαρακτηριστική μυρωδιά των Cohibas και του Chivas 175 ετών. Βέβαια, είναι κάπως επιλεκτική ο όσφρησή του. Τα σκατά πχ αδυνατεί να τα μυρίσει, γι αυτό συνήθως τα πατάει (και όχι μόνο περπατώντας νύχτα, όπως λέγανε παλιά). Κατά τα λοιπά, έχασε την όρασή του, παρακολουθώντας Βερύκιο και Αυτιά, απώλεσε την ακοή του ακούγοντας Μαζωνάκη και Ζήνα και επιπλέον μουγγάθηκε ο φουκαράς. Άχνα δε βγάζει για όσα βλέπει να γίνονται γύρω του. Κι όταν ακόμη το κάνει, το μόνο που ακούγεται είναι κάτι άναρθρες υστερικές κραυγές, σαν ψυχωτικού λοβοτομημένου γίββωνα, σε περίοδο οίστρου. Κιγκιννάτους δε βλέπω, από Νέρωνες όμως καλά πάμε. Το καίνε το μπουρδέλο, αλλά είναι και βραδύκαυστο βλέπεις. Γι αυτό αντέχει ακόμα.

Swear είπε...

Και μία απορία, άσχετη : Αυτοί όλοι που εμπιστευόσαντε λεφτά στον Μάντοφ, τον είχανε ποτέ συναντήσει προσωπικά ? Είχανε δεί από κοντά τη γκλάβα του ? Ωρέ, σε τέτοια μουτσούνα, εγώ δεν εμπιστευόμουνα ούτε κέρμα είκοσι λεπτών, να το κάνει πάσα στο γύφτο στα φανάρια.

Μάρκο Ντέ Σάντ είπε...

swearengen, φυσικά και τον είχαν γνωρίσει από κοντά τον Μάντοφ. Ως και κάτι εβραϊκά φιλανθρωπικά ιδρύματα δάγκωσε η παλιοσουπιά.

haros είπε...

καλα τα λες,στο δια ταυτα ομως υπαρχει ΑΔΙΕΞΟΔΟ..εθνικες καταστροφες εχουμε υποστει αρκετες φορες,αλλα δεν ειδα να μας βελτιωνουν σε κατι(ας πουμε μετα απο την μικρασιατικη).δεν υπαρχουν,ουτε ειναι εφικτο να στηθουν μηχανισμοι επιλογης των αξιων.(ισως των λιγο πιο ικανων,αλλα μεχρι εκει)

Μάρκο Ντέ Σάντ είπε...

Το μή χοίρων βέλτιστον (sic)

Ανώνυμος είπε...

Αρχιδάτος ο Κινγκινατος, το δίχως άλλο.

Αλλά πολύ ενδιαφέροντα και τα σχόλια. Η ιδεολογικοποιήση του ακατάληπτου! Το διαβάσαμε και αυτό!

nastybishop

Ανορθόδοξος είπε...

Ωραίος τύπος αυτός ο Κινγκιννάτος! Έμαθα και κάτι που δεν ήξερα.
Την καλησπέρα μου!

Μάρκο Ντέ Σάντ είπε...

Ανορθόδοξε,

να 'σαι καλά. Φυλάξου από τους αγιοκαθήκηδες.

zoyzoy είπε...

Κοίτα να δεις κανείς τι μαθαίνει έξω απ'τα σχολεία!

Ωραίος ο ΚΙνκιννάτος!